大阪は、面白い！ Osaka, de grote stad.

Hier dan de laaange (en langverwachte) post uit Osaka. Net op het randje van vertrek dan toch nog een re-cap van de gebeurtenissen hier. Daarnaast zal ik de praat over voedsel, op basis van veel commentaar, dan ook tot een minimum beperken, aangezien sommigen denken dat het enige wat ik hier doe eten is.

18 juli -vrijdag, wasdag-

Vrijdag hadden wij uitgetrokken om onze vieze was te doen, die nu toch echt een beetje op Fuji begon te lijken. Wij hebben dan ook lekker uitgeslapen en hebben rustig onze vieze was gewassen en gedroogd terwijl wij wat leuke films hebben gekeken. Het `business hotel` waar wij in zitten (het klinkt fancy, maar is gewoon een goedkope slaapplek, hoor) heeft 5 kasten vol video`s, geen DVD`s nee, en op de kamer hebben wij een TV met ingebouwde videospeler EN een koelkast! Hoe mooi is dat :)
Na de was zijn we nog even in Den-den Town geweest (de electronica-straat van Osaka, zeg maar) en hebben een beetje rondgesnuffeld. Zowaar hebben wij tussen alle vieze dvd-winkels ook nog wat echte electronica-zaakjes gevonden en daar heel goedkoop nog wat SD-kaarten ingeslagen [ja ja, 6 eurie voor 2 GB ;)] en hebben nog een beetje de buurt verkend.
Meer dan dat deden we niet en we zijn nog even lekker uit gaan rusten om de volgende dag dus fit op te staan om aan onze `sight-seeing` te beginnen.

19 juli -Osaka-jo... net niet-

Ja, ons plan was dus om het Human Right Museum en het kasteel hier in Osaka, wat toch een van de grotere is, te gaan bezoeken, maar door mijn stomme kop was de wekker niet gezet en waren we na het museum te laat om nog het kasteel in te kunnen, dus zijn we maar naar de Yodobashi Camera gegaan bij het Centraal Station van Osaka om te zoeken naar een wordtank (電子辞書) voor mij.

Allereerst het museum. Het museum ging dus over mensen rechten en had een focus op Japan en de minderheden die tot op de dag van vandaag nog gediscrimineerd worden: Koreanen, Ainu, Vrouwen, Gehandicapten, Leerwerkers en nog een paar (en ja, vrouwen zijn in de minderheid, er zijn meer mannen in Japan dan vrouwen)
Nu is er al veel gedaan en bereikt, maar Japan heeft nogal de neiging om `vieze zaken` de doofpot in te stoppen. Denk maar aan het ontkennen van de oorlogsdaden etc. Het was interessant om door te lopen, maar ze moeten hier in Japan ook gaan proberen om de informatie wat te comprimeren, want je krijgt zulke lappen tekst voor je, overal waar je loopt, dat het gewoon een hele dag in zou nemen als je het hele plaatje wil zien.
Nou ja, na het museum zijn we dus richting de grote Yodobashi Camera gegaan (zelfde zaak waar ik in Fukuoka mijn digi-cameraatje heb gekocht, ben er nog steeds blij mee) en zijn daar gaan kijken naar een wordtank voor mij. Een wordtank, of denshi-jisho (電子辞書), is een klein zakcomputertje waar Japanse woordenboeken in zitten. Het is wat de Japanse naam zegt, een electronisch woordenboek. Alleen zitten er zo`n 20-30 woordenboeken in en nog meer functies waarvan ik de meesten toch niet ga gebruiken. MAAR IK WAS ER ERG BLIJ MEE!!!
Nog even rondgelopen daar rond centraal en het grote reuzenrad in geklommen om nog wat leuke foto`s van het grote Osaka te maken, maar toen vonden we het ook wel weer mooi geweest.
Jammergenoeg, thuis aangekomen, bleek dat er bij mijn wordtank 2 lijnen op het scherm het gewoon niet deden >_<. Dat werd dus de volgende dag terug om het te ruilen.

20 juli -Kobe-

Deze zondag hadden we uitgezonderd om naar Kobe te gaan, aangezien het toch een bekende stad is en het een grote haven zou moeten hebben. Dat wilden we dus wel even gaan checken. Oh ja, en er is een sake-brouwerij waar je rond kan kijken. NIET uitgeslapen en wel lekker op tijd uit bed, zijn we naar station Osaka gegaan om daar de trein te pakken naar Kobe... MAAR EERST even mijn wordtank ruilen, want dat kan echt zo niet! Gelukkig zetten de Japanners overal stempels in met wanneer je wat waar hebt gekocht, zodat je zelfs zonder bon (die ik nog WEL HAD! Zo dom ben ik nou ook weer niet he) nog je dingen kan ruilen. Dit ging erg soepel en zodoende konden we snel door naar Kobe, waar we dan ook de sake-brouwerij zijn gaan zoeken. Deze was niet al te moeilijk te vinden en we werden dan ook warm onthaalt door de bewaker op het parkeerterrein, haha. Wat je kon bezichtigen was alleen niet de brouwerij zelf, maar een soort museumpje waar je kon zien hoe het VROEGAH werd gemaakt. (wat natuurlijk veel leuker is dan naar grote stalen machines te kijken) Hiervan veel geleerd over het brouwproces en achteraf natuurlijk wat sake geproefd... ja, je kunt het waarschijnlijk al raden, daar hebben we 2 flessen van meegenomen P: mjam
Deze hebben we goed weggestopt en zijn doorgegaan richting de haven, om in de toren daar ook een mooi zicht te krijgen van deze grote stad en na een tripje door de Kobeese China Town zijn we dan ook bij het water aangekomen. Dit was niet super interessant, bekijk de foto`s maar.
Wat erna gebeurde was wel interessant. We wilden nog even bij het water chillen voordat we terugkeerden naar Osaka, dus liepen we richting de pier. Wat we niet wisten is dat er een festival aan de gang was. Hier hebben wij ons dan ook even tussen neergezeteld (is dat goed Nederlands?) om even bijgekomen van de hitte. Wat nog veel vreemder was, was dat een Japanner die een beetje verderop zat naar ons toe kwam en een gesprek begon... in het Engels... verstaanbaar... maar niet zonder dat ontkenbare Japanse accent natuurlijk ;)
Het blijkt dat hij en nog wat anderen elke zondag (wat het toen ook was) in de ochtend een bijeenkomst hebben van internationale mensen om hun Engels te oefenen en sommigen ook hun Chinees en gewoon om om te gaan met buitenlanders. Jammergenoeg zouden we de volgende zondag te ver weg zijn om er langs te kunnen wippen, maar het waren leuke mensen (2 anderen kwamen er ook bij) en we hebben leuke gesprekken gehad.
Veel bijzonders was er deze dag niet echt gebeurd.

21 juli -Osaka-jo! Dan nu toch wel!-

Vincent had deze dag uitgekozen om bij de vlooienmarkt langs te gaan die elke 21e van de maang werd gehouden. Dit en het kasteel van Osaka waren onze prioriteiten voor de dag.

Na een beetje zoeken hebben we de vlooienmarkt bij de lokale tempel gevonden en zijn hier dan ook rond gaan snuffelen voor leuke troep, wat resulteerde in twee waaiers en twee sake-kopjes voor Vincent en 4 CD`s voor mij. Na onze ogen uit te hebben gekeken op de vreemde dingen die hier en daar soms lagen zijn we langs een achtersteeg ontsnapt naar de grote weg toe en richting het station om naar het kasteel van Osaka te gaan.
Dit kasteel was toch wel de grootste die we tot nu toe hadden gezien. De binnenkant was alleen weer een beetje hetzelfde als dat van Hiroshima en ik heb zo`n idee dat we dus inderdaad niet veel hebben gemist in Okayama. Ook hier heb ik weinig te vertellen, de foto`s zeggen waarschijnlijk meer. Het was in ieder geval groot, haha.
Ook nog heerlijk gegeten. (<-- merk het minieme aantal woorden wat ik hier aan vuil maak op)

22 juli -Vandaag Himeji-

Vandaag, vandaag. Vandaag zijn wij op een epische reis gegaan van epische proporties! Ja, wij zijn naar Himeji gegaan, om HET kasteel van Japan te bezichten. Dit was dan ook wel een kasteel, zeg.

Met de trein naar Himeji duurde een uur (met de special-express nog wel), maar het was het waard. Wij hebben een dubbel-ticket voor het kasteel alsmede de tuin ernaast gekocht. Het kasteel kon je al vanaf het station zien en werd alleen maar groter hoe dichter wij erbij kwamen. Het is niet in woorden uit te drukken hoe geweldig dat kasteel was. Dit was ook echt het enige kasteel (van de drie waar we tot nu toe in zijn geweest) waar ze het meeste nog gewoon hebben gehouden zoals het was, dus veel hout en steen en leuke deurtjes :)
Het duurde echt 1,5 - 2 uur voordat we er doorheen waren, maar het is inderdaad een aanrader voor iedereen die een keer in Japan is en een degelijk kasteel wil zien.

De tuin ernaast was ook erg... groen. Niet veel kleur in de tuinen, maar dit kan misschien liggen aan de tijd van het jaar. Desalniettemin was het een prachtig rustige omgeving, waarvan ik denk ik best wat foto`s heb genomen. De filmpjes die ik heb geven ook heel mooi weer hoe rustig het daar was, maar dat kan ik jammergenoeg niet met jullie delen :(

Na een lang verhaal kort gemaakt te hebben, hebben we ons reuze vermaakt hier in Osaka en zit ik hier nu een beetje te verhongeren, want het enige wat we hebben gehad is ontbijt... en het is nu kwart over 9 in de avond.

Bij deze wil ik afscheid nemen voor nu en tot de volgende keer vanuit Kyoto, waar ik hopelijk mijn aanstaande Universiteit kan vinden ;)

Groetjes,
Felix