maandag 29 juni 2009

ちょっと待って / Even op pauze

Beste iedereen,

Zoals jullie gemerkt hebben heb ik al een tijd niets meer gepost.
Dit komt mede doordat ik het ONTIEGELIJK druk heb (gehad) met de laatste paar maanden van dit semester. Naast mijn blog heb ik ook even mijn muzikale neigingen aan de kant gezet en probeer ik me op mijn Japans te richten (en op al dat huiswerk >:E)
Nu zal ik misschien in augustus weer verder gaan met verslag doen, of het moet wachten tot nadat ik terug ben gekeerd, maar op de een of andere manier zal ik een uitgebreid verslag schrijven over al mijn avonturen in Japan.

Met vriendelijke groeten,
BOKS EN EEN HIGH-FIVE!

Felix

woensdag 10 juni 2009

比べたら / A stroll and a climb... and my grades ^_^

Beste allen,

Het is al laat en ik houd het kort, maar wel met wat mooie plaatjes :)

Ik wilde nog even een post maken over mijn wandeling door het Keizerlijk Park hier in Kyoto rond dezelfde tijd dat de sakura in bloei stonden. Het was mooi weer, ik had niets te doen en ik wilde zeker nog wat foto's van het park maken, dus deed ik dat :)

Ik heb ook even een filmpje gemaakt zodat je het wat ruimtelijker voor kan stellen.

Het grappige was, dat de bomen die soort van in bloei stonden op het moment dat we met de hele familie door het park gingen, helemaal, of bijna helemaal, niets meer hadden. Dat was wel vaag en de eerste paar zet ik even naast elkaar om dat te laten zien. Links is dan van toen mijn familie er was. Rechts toen ik mijn fotowandeling maakte.
(Ik heb bijna 80 foto's gemaakt in 1 keertje door het park lopen)




------------------------------------------------------------------------------------------




































Daarnaast had niet lang daarna Sam me meegenomen naar Daimonji (大文字) (en klik hier voor een satelietfoto)
Ik had alleen een beetje te veel op en heb dus ook maar 2 foto's gemaakt. Daarnaast hadden we ook net de zonsondergang gemist, dus dat was jammer. Maar beter foto's komen nog ;)

En hier nog even mijn cijfers van het eerste semester (>^_^)>

maandag 1 juni 2009

花見 / Japanse Picknick! /o/~~~

Hallo Leute!

Hoe gaat alles? Hier gaat het z'n gangetje. En ik had net weer de foto's doorgekeken van de Hanami (花見/'Bloemen kijken' een Japanse traditie om onder de bloesem te zitten en te picknicken en/of te zuipen) en wilde toch maar weer even wat prachtige foto's laten zien en natuurlijk ook wat uitleggen over Japanse cultuur ^_^
De bloesem begon echt 1 week ofzo nadat m'n familie er was volop te bloeien, wat eigenlijk wel jammer was. Maar het was niet anders en jullie moeten het nu maar doen met wat foto's :)

De eerste Hanami die ik gedaan heb was samen met Sam, Norio, Adri en de nicht van Norio met haar vriendin. Die twee hadden ook bento's (弁当/lunchboxes) gemaakt. Naast het eten en drinken onder de bloesem hebben we ook een traditioneel Japans kaartspelletje gedaan. Hanafuda (花札/'Bloemenkaarten') wat een beetje lijkt op kwartet, zeker in simpliciteit, maar dan hoef je maar 2 verschillende te verzamelen en begin je met 5, 6 of 7 kaarten (ben vergeten hoeveel) en er ligt een stapel in het midden met 4 open kaarten ernaast. Verschillende kaarten hebben verschillende waardes, dus het ligt eraan welke je kunt pakken (zelfde als in je hand) maar je mag maar 1 per keer pakken en daarna moet je een kaart van de stapel omdraaien en dan zijn er nog 1 of 2 vage regels, maar ik denk dat het punt van het spel wel duidelijk is. Dit was wel interessant, want ik had geen idee hoe de puntenverdeling zat en de kaarten waren erg fleurig en allemaal verschillend, dus echt duidelijk was het ook niet... heb wel lekker 2 van de 2 potjes gewonnen :P Dat zeiden ze in ieder geval, haha.

Nu eerst even wat mooie foto's van willekeurige boompjes. (De eerste is de grote Sakura-boom die we hadden gezien toen ik met m'n familie naar de Light-up ging en toen we het park door liepen. Die stond toen nog niet in bloei, maar bij deze :D )





Rond de tijd dat we Hanami deden kreeg Sam (waar ik nu veel mee omga aangezien de meeste andere vrienden allemaal terug naar huis zijn [in het geval van de buitenlanders] of nu zijn gaan werken in Tokyo en omstreken [de Japanners]) veel vrienden uit Amerika en andere delen van Japan op bezoek. Bij de eerste Hanami kwam Paul (uit Tokyo, op de foto [rechts] naast Sam [links]) langs en hij was wel lachen, toffe gozer.
Een tijdje later kwam iemand uit Amerika die even vakantie wilde houden in Japan. Hij had ook allemaal ingrediënten om Mexicaans eten te maken meegenomen P: yum yum yum. Toen ging Paul terug naar Tokyo en kwam de dag erna Charles uit Tokyo hem vervangen (Dominicaanse afkomst ofzo) en die wist wel hoe je Mexicaans moest maken, dus hebben we AWESOME tortilla's gemaakt en ook wat quesadilla's maar die waren voor de anderen for obvious reason (HINT: Het is een kaastortilla)
Na een geslaagde avond Mexicaans schransen hadden we besloten het NOG beter te maken en een hanami te doen met tortilla's :D~~~~ DAT WAS NICE!

Toen ging de vriend uit Amerika terug, en spontaan kwam een andere vriend uit Nieuw-Zeeland op bezoek (ze kwamen echt allemaal in de lente-vakantie O_o) Deze was ook een beetje lijp, maar op een goede manier.
Het hilarischte (jaja, fout Nederlands, whatever) wat er gebeurde toen hij er was, was toen we eens 's avonds aan het bieren waren en op een gegeven moment kwamen we op het onderwerp van in je gezicht geslagen worden (vraag me niet hoe). CHARLES zei toen: "Ik ben nog nooit in m'n gezicht geslagen. Ik zou eigenlijk wel willen weten hoe dat voelt." En Steven (vriend uit Nieuw-Zeeland, je weet wel, de lijpe) die tegenover hem zat, met perfecte timing, maar dan ook echt zonder aarzeling, leunde naar voren en gaf hem een stoot in z'n gezicht. Maar ook echt degelijk... 1 volle seconde stilte... HAHAHAHA!!! De kop die Charles trok, de stilte, HET WAS HILARISCH! Oh god, iedereen kwam niet meer bij! We hebben met z'n vieren echt 2 volle minuten, misschien langer, alleen maar gelachen en op de tafel geslagen! Het was een prachtige gebeurtenis. Alles klopte. De timing, de houding, z'n gezicht... Oh wow...
Ik begin bijna weer te lachen als ik erover nadenk, hahaha XD

Wow, dat waren nog eens 'good times'

Ik wil het maar even hierbij laten, want ik moet ook nog ff huiswerk maken en morgen weer op voor school EN ik heb een interview :S NERVEUS! Ben gevraagd voor een internet-radioshow. We gaan het over Nederland hebben. Ik hoop maar dat ik een beetje uit m'n woorden kom.
Maar daar horen jullie later wel meer over. Ik ben blij dat deze post wat makkelijker uit m'n vingers kwam... en volgens mij is hij ook behoorlijk lang geworden, haha!

Oh en ook een filmpje waarop je kunt zien hoe sakura-bloesem in de wind er uit ziet. (en dat is Sam die daar wacht op iemand) Helaas is de kwaliteit heel laag (shitty Youtube) maar zelfs met de beste kwaliteit weet je niet hoe het er echt uit ziet. Het is echt prachtig. En de bloesem is echt binnen een paar dagen van de bomen. Ik kan wel een beetje inzien waarom Japanners veel hadden met vergankelijkheid. Veel (jaarlijkse) dingen in Japan zijn mooi, maar van korte duur. [Denk ook aan de herfstbladeren. Die zijn in een korte tijd echt PRACHTIG, maar snel daarna zijn ze weer gewoon herfstbladeren]



...
..
.
.

"Ik wil eigenlijk wel weten hoe het voelt om in je gezicht geslagen te worden." BAF! *sputter* HAHAHAHAHA

vrijdag 22 mei 2009

家族は帰る / De laatste paar dagen

Dus met deze post probeer ik de laatste paar dagen af te werken van het verbijf van m'n familie hier in Japan, zodat ik misschien eens weer up-to-date kan komen en kan vertellen hoe het tweede semester tot nu toe is :) Want ik moet zeggen dat met het goede weer het me hier steeds meer gaat bevallen ^^

----------------------
Hiroshima en terug naar Kyoto

De tweede dag dat we wakker worden in Hiroshima. Deze keer een beetje opschieten, want we moeten uitchecken voor 10 of 11 ofzo. Maar iedereen heeft zich lekker gewassen, is fris, en kan er weer een dagje tegenaan.
We hadden besloten om de bagage bij het station in een coin locker te dumpen en dan terug te gaan naar het Vredespark om de atoombom-gerelateerde bezienswaardigheden te bezichtigen.
Voor mij eigenlijk niets nieuws, maar het Vredespark blijft een tof park om doorheen te lopen. Vooral het museum was net als vorige keer weer even moeilijk om doorheen te komen, maar deze keer heb ik er inspiratie opgedaan voor een thema-album waar Martin en ik later nog aan zullen gaan werken. Hopelijk wordt het wat ^.^ maar dat horen jullie dan nog wel.
Ik hoop dat iemand van mijn familie hun kant kan geven van het museum en het park in de comments ofzo? Want ik weet niet hoe zij het beleefd hebben.
Voor de rest was het terug naar het station en daar een beetje rondhangen, lunchen en dan weer bagage halen en terug naar huis (Kyoto). En deze keer hadden we WEL de snelle trein :P Blijkbaar kun je met vrije tickets (geen vaste zitplek) ook gewoon de Nozomi nemen (dat is de snelste Shinkansen/Bullet Train die er is). Dit ging dus wel wat sneller dan de vorige die we namen.

Terug in Kyoto was het weer ff uitrusten en natuurlijk weer even een drankje doen in de bar beneden. Ik had het mijn doel gemaakt om zoveel mogelijk verschillende cocktails te proberen en ik heb zelfs m'n vader en oom aan de Black Russians gekregen. In ieder geval, ik dacht dat het Black Russians waren... Koffie-zooi met harde drank :P

----------------------
Winkelen en KARAOKE!

Deze dag was SHOPDAG! Vooral voor de dames, maar Pietje was ook mee. Pap moest even bijkomen van de hele reis naar Hiroshima. Hij wordt ook al wat ouder, he ;)
We zijn in feite gewoon door Sanjo-Teramachi gegaan. Dat is een grote shopping arcade met een hele zooi winkels die vanalles en nog wat verkopen. Mijn moeder was op zoek naar een mooie waaier, tante en oom naar een T-shirt ofzo voor m'n neefje en ik heb ook zelfs wat gekregen, een pouch om mijn portemonnaie enzo in te stoppen, aangezien ik altijd cargo-broeken draag omdat ik veel zakken nodig heb :P Misschien dat ik nu wat vaker 'mooie' (zoals mijn moeder dat zegt) broeken aan kan doen, zonder als die extra frutsels eraan XD
Het was wel leuk om even door de drukte van Kyoto, die je niet vaak ziet, te lopen en te zien wat Japan zo allemaal te bieden heeft.

Wat ik dan wel weer leuk vond was 's avonds met de familie gaan Karaoke-en. Ik was een beetje nerveus om Japans te zingen voor mijn familie, maar blijkbaar stond het te zacht dat ze me praktisch niet hoorde... wat misschien ook wel goed was :P
Maar we hebben ons erg geamuseerd en zelfs oma vond het ook wel leuk. Iedereen was het er wel over eens dat Karaoke in Japan toch wel iets anders is dan wat de meeste Nederlanders het gewend zijn. Desalniettemin hebben we ons goed vermaakt en omdat we de laatste bus niet meer konden halen hebben we de taxi genomen. Wat dan ook wel weer een ervaring was, want de taxi's in Japan zijn superschoon, de chauffeurs zijn vaak aardige oude mannetjes, en de deuren zijn volautomagisch. Je hoeft alleen maar te gaan zitten, zeggen waar je heen wil, wachten en weer uitstappen. Niks geen deuren openen of dichtdoen.

----------------------
Inpakken en rustig aan doen

Even bijkomen van de hele week en klaarmaken voor de trip naar huis. Dat is waar de een-na-laatste dag van in het teken stond. Ik kan niet echt meer herinneren wat we nog meer gedaan hebben dan een beetje rondhangen in of rond het hotel... misschien dat ik vergeetachtig wordt, maar ik weet nog wel dat ik 's avonds naar huis ging, om de volgende morgen terug te fietsen naar het hotel om samen met Carola weer de Express Trein te nemen naar het vliegveld, aangezien de superauto waarmee we van het vliegveld naar het hotel gingen maar 6 plaatsen had voor passagiers en anders had ik niet meegekund. En dat was natuurlijk geen optie, want ik wilde mijn familie ook uitzwaaien, net zoals ze mij hebben uitgezwaaid.
Het idee was dus dat ik met Carola de Express Trein zou nemen en dat ik die man weer even belde om de rest van de familie op te halen van het hotel en ze weer naar het vliegveld te brengen.

----------------------
Wegbrengen en uitzwaaien

Uiteindelijk was dit ook perfect gelukt. Ik had net Carola uitgezwaaid en toen ik terugliep liep ik recht tegen de rest aan. Ze hadden elkaar echt net gemist. Maar met veel afscheid en uitwisseling van waren heb ik mijn familie ook weer op hun weg gestuurd. Het was toch wel moeilijk om me om te draaien en terug te gaan naar Kyoto, maar het was niet anders.
Jammergenoeg heb ik van deze dag en de vorige paar dagen geen foto's gemaakt. Daar heb ik nu wel spijt van, maar gelukkig kan ik nog skypen, en dan zie ik ze ook... ALS DE WEBCAM HET NOU EENS EINDELIJK DOET!?!?

Dit was dan de conclusie tot het verhaal van het verblijf van mijn familie uit Nederland. Hopelijk heb ik alles een beetje degelijk opgeschreven en excuses voor de foutjes en dingen die ik vergeten ben. Veel foto's komen er wel weer aan als ik begin over het tweede semester hier en wat ik allemaal al beleefd heb in deze 'paar' weken.

Greetz,
Felix

donderdag 14 mei 2009

宮島は再び / My aunty and uncle, my sister, my gran and my dad and my mum

Enough with the lamenting!

--------------------------------
Miyajima / 宮島

Vandaag was de dag waar velen (in ieder geval ik en Arja) naar uit hebben gekeken. Ik ook ja, juist omdat ik wist hoe mooi Miyajima kan zijn. En ik zeg 'kan zijn', want de vorige keer dat ik er was was het erg mooi weer, maar de regio van Hiroshima had last van regen op het moment toen we de hostel boekten en HOOPTEN maar dat we mooi weer zouden krijgen. Volgens mijn moeder kwam het wel goed, gewoon niet over nadenken. [ALLESH KOMT GOOEED! haha]
En 'toevallig' was dat dus ook het geval. De lucht was prachtig en blauw en dus gingen we met de hoge-snelheids-boot :) Dat was ook een van de dingen die ik echt geweldig vond toen ik er met Vincent was. Wat ik heb begrepen van iedereen (en vooral Piet) werd de boottocht naar Miyajima erg gewaardeerd.
Ik zal in deze post een zooi mooie foto's aan het einde gewoon onder elkaar gooien. Is efficiënter.

Aangekomen op Miyajima was het eerst een koffie en wat sammiches. Gelukkig bevond er zich een filiaal van een degelijke koffieketen... dus kochten we fancy koffie en broodjes met beleg. Hier was ook onze eerste ontmoeting met de herten. Iedereen die naar Miyajima is geweest zal ze kennen. Deze waren natuurlijk uit op onze geliefde etenswaren. [Wees gerust, we waren ze te slim af (b^ o^)b]
Zoals vorige keer was het heel tof om door de Itsukushima schrijn (厳島神社) te wandelen en toffe foto's te maken van, uhmm, alles eigenlijk. Maar in tegenstelling tot vorige keer was het vloed toen we aankwamen en eb toen we weggingen. Dit resulteerde in nog wat mooie fotootjes :)
Natuurlijk konden we de berg niet vergeten en deze keer waren er WEL apen! Dus heb ik daar ook wat foto's van genomen als bewijs. Boven op de berg nog met z'n allen Udon gegeten (noedelsoep) gegeten. De heren (mij niet inbegrepen) konden hun Curry-udon niet in bedwang houden, ter ergernis van diens repectievelijke dames. (ja ja, m'n Nederlands is nog niet helemaal verdwenen) Dus die truitjes, witte volgens mij, konden ook mooi weer weg.
Het uitzicht was wel erg imposant. We konden ver zien en iedereen kon dus goed zien wat Japan is. Water, Bergen met alleen bomen, en stedelijk gebied... niets er tussenin. Ik opperde nog om naar beneden te wandelen, aangezien dat pad daar een van de weinige plaatsen zou zijn wat nog enigszins op natuur lijkt. Ik raadde het oma erg sterk af en heb misschien daardoor ook de anderen het idee gegeven dat het weer inspanning zou kosten... wat het natuurlijk ook deed :P
Gelukkig was mam wel in voor een afdalinkje, dus hebben we samen ff groen gesnoven op Miyajima. Hier nog een video als bewijs:



Beneden aangekomen dachten we de rest te hebben laten wachten, maar blijkbaar werden zij boven nog entertain'd door het voederen van de aapjes. Had ik eigenlijk ook wel willen zien :( nou, jammer dan.
Oh, en ik heb mosselen... ofzo... gegeten 'kaki/かき' in ieder geval. Wacht even *wikipedia't* sorry, het waren oesters. Maar was niet verkeerd. En nu weet ik ook dat ik niet de schijterij er van krijg. In tegenstelling tot een van mijn gulle DNA-donors.

En toen was het weer tijd om naar 'huis' te gaan. Nog even met Arja en Carola naar de grote Torii (鳥居/poort) toe in het water en een ietwat vage foto laten nemen door een ouder paartje. Maar toen was het toch echt op naar de veerboot en dan met de trein naar huus. All in all was het een zeer geslaagde dag al zeg ik het zelf.

--------------------------------










家族 / Snel tussendoor

N.B. Let niet op het plaatje, maar op de muziek.

vrijdag 1 mei 2009

大阪と奈良 / Eerste keer buiten Kyoto

Yoshh! Dan nu weer twee daagjes!

----------------------
Osaka

En toen was het zaterdag. Volgens mij was het die dag dat ik me keihard verslapen had en zodoende hadden we niet heel veel tijd te besteden in Osaka, maar gelukkig heb ik mijn gasten toch de grote grote stad kunnen laten zien. Carola heeft schoenen kunnen kopen, we hebben de stad op zien lichten vanaf de Umeda Sky Building en we hebben lekker gegeten. Dus op zich was het geen weggegooide dag :)
Ook interessant was de grote vlag die tegen het Yodobashi Camera gebouw aan hing (zie hier rechts) want alle namen waren op de Engelse manier geschreven... BEHALVE Nederland! hahaha XD [ohjah, en Egpypt is een nieuw land ofzo?]

----------------------
Nara

En de zondag gingen we dan naar Nara, een van de steden met de meeste culturele erfgoeden en ook de meeste geschiedenis (samen met Kyoto ^_^). Het meest indrukwekkende van Nara is toch wel de Toudai-ji (東大寺) waar een belachelijk grote buddha in staat. Kijk maar bij m'n blogposts van juli 2008 als je daar foto's van wil zien.
Dit was dus een dagje cultureel doen. En natuurlijk allemaal hertjes kijken. Eigenlijk heb ik over deze dag niet heel veel te vertellen. Voor mij was alles hetzelfde als vorige keer en we hebben niet bijzonder veel gedaan...
Dus hier een fotootje van mijn oom en vadertje voor de poort naar de Toudai-ji.

----------------------
Himeji en aankomst in Hiroshima

Dan ga ik maar meteen weer verder met dag 7, want zo'n korte post, daar kan nog wel wat bij.
Maandag t/m woensdag hadden we gereserveerd voor de trip naar Hiroshima en aangezien we op de weg dan langs Himeji komen zijn we daar ook meteen even langsgegaan. We namen de normale exprestrein i.p.v. de Shinkansen, want dat scheelde wel ff in kosten. Hoewel het dan wel anderhalf uur duurde, maar je bent Nederlander of je bent het niet :)
Gelukkig hadden we wel mooi weer, dus hebben we ook veel toffe foto's kunnen nemen, net zoals mijn vader hier op de foto (>^ .^)>
We hadden ook weer lekker veel gelopen, dus had mijn vader geen zin om ook nog mee te gaan om de tuin te zien die er naast lag. Maar Carola kreeg er ook halverwege wel weer genoeg van en liep direct door naar de uitgang.

Na Himeji was het door naar Hiroshima en om de een of andere reden was ik vergeten dat je ook met Shinkansens verschillende soorten heb... en de Kodama is de STOPTREIN-variant van de Shinkansen ¬ .¬
God dat duurde echt te lang voordat we aankwamen, maar gelukkig kwamen we er wel en hebben we ons fijn genesteld in het hostel en zijn we dan even wat gaan eten om vervolgens een goede nachtrust te krijgen voordat we de volgende dag naar Miyajima gingen.


Volgens mij heb ik wel genoten van de plaatsen waar we heen waren gegaan, maar nog meer van het samen zijn met mijn ouders, zus, oma, oom en tante.
En daarmee wil ik deze post weer afronden. Om de een of andere reden heb ik op het moment niet zo veel te vertellen...

P.S. Als iemand weet hoe je degelijk pudding maakt, advies is welkom. Ik heb het mengen nu onder de knie, maar hij smaakt niet genoeg naar vanille :P beetje te melkig. Helpt minder melk toevoegen? Of moet ik er nog iets bij doen?

zaterdag 25 april 2009

妹が着いてから、寺を観に行こう / Jetzt geht's mal wirklich los!

Nu we dan toch bezig zijn, kan er wel nog een post achteraan, dan ben ik al op 1/3e :)

-------------------------
Carola ophalen

Dan was het dag 3 en hebben we even flink gekaraoked, het was best gezellig hoewel de Duitsers zwaar in de meerderheid waren. Ik vond het wel zielig voor Mame eigenlijk. Hij was de enige die geen echt Duits kon en ik probeerde iedereen nog in het Engels te laten spreken, maar uiteindelijk is de halve avond alleen maar Duits gesproken en heeft Mame maar wat uurtjes benut om te slapen :(
Desalniettemin heeft iedereen zich toch wel vermaakt denk ik en toen het eindelijk 6 uur was was het weer tijd om de plezierruimte te verlaten. Ik kon niet met iedereen mee een McDonaldsontbijtje pakken, want mijn zusje zou over 3 uur aankomen en er was geen tijd te verliezen... daarnaast had ik geen zin om te haasten (lees: was doodop) en reed dan ook lekker rustig naar het station, parkeerde mijn fiets en pakte de eerste de beste exprestrein naar het vliegveld.
Daar aangekomen was het weer even wachten op mijn zusje en deze keer METEEN naar de toilet geweest :) Ik was zó blij om Carola weer in levende lijve te zien, maar te moe om het te laten merken en nadat ik bijgekomen was van de schrik van haar haar zijn we eerst maar even wat te eten en drinken gaan halen. Meteen een beetje verteld over hoe de horeca in Japan werkt en toen was het weer met de trein terug naar Kyoto. Ik zweer het, de terugreis duurde twee keer zo lang als de heenreis... ok misschien niet in werkelijkheid, maar zo voelde het dus wel!
Zo had Carola ook meteen even lekker anderhalfuur tegen langssjesend beton aan kunnen kijken. Ik genoot er in ieder geval erg van gewoon naast haar te zitten en te praten zover dat lukte zonder in slaap te vallen. (wat ook geregeld gebeurde)

Na een wandeling van het station naar het hotel was het eerst even een paar uur slapen in oma's kamer, want zo kon het niet langer. *Erg genoten van de douche ook, had ik hard nodig na zo'n 36 uur inspanning*
De rest van de dag kan ik me niet goed herinneren, volgens mij hebben we gewoon wat rondgelopen, gekletst en gegeten EN natuurlijk 's avonds weer een drankje in het café.

--------------------------------
TEMPELTOCHT!!! WOOHOO~~~!

Dag 4 hadden we gereserveerd voor een tempeltochtje door Kyoto. Eerst gingen we naar de 'Gouden Tempel' (金閣寺: Kinkaku-ji) Die ik zelf ook nog niet gezien had en die erg mooi zou moeten zijn. De reden dat ik wilde dat het ging sneeuwen hier in Kyoto was trouwens zodat ik die tempel in een sneeuwlandschap kon zien, maar het was me niet gegund T_T
Het regende deze dag jammergenoeg wel af en aan, maar dat stopte ons niet om even lekker de toerist uit te hangen! Ik moet zeggen dat het misschien de ervaring nog beter maakte. In ieder geval heeft het best mooie foto's opgeleverd ^_^
Bij de Kinkaku-ji hebben we ook wat talismannetjes gekocht voor mensen thuis en ook hebben we muntjes gegooid FOR GREAT JUSTICE! Ok alleen voor de lol, maar het was wel leuk.
Na de tempel te hebben gezien was het tijd voor lunch en we vonden een leuk winkeltje waar je op de 2e verdieping ook wat kon eten. Daar hebben we alle stoelen bij het raam in beslaggenomen (bijna) en heeft iedereen lekker wat Japanse kost gekregen. (en naar Japannertjes die buiten langsliepen gezwaaid > .< 恥ずかしい~)

Met een volle maag vervolgenden we onze tocht naar de volgende tempel waarvan ik dacht dat hij praktisch naast de Gouden Tempel lag... wat dus een kilometer of 2 verder weg bleek te zijn. (Note: Alles op Japanse kaarten is verderweg dan het lijkt) Maar toen we er eindelijk waren was het toch niet ZO slecht. De tuin om de tempel was in ieder geval mooi en hier waren ook al veel knopjes die uit begonnen te komen. De tempel zelf (竜安寺: Ryoan-ji trouwens) was een Zen tempel en die hebben altijd van die vage geharkte grindveldjes met steentjes (rotsen) erin wat dan een diepere betekenis moet hebben. (ONZIIIIN!!!)
Toen we hiermee klaar waren was het eigenlijk tijd om terug te keren naar het hotel, want het was na 4-en of 5-en en rond die tijd gaan bijna alle tempels dicht, dus ergens anders heen gaan heeft niet echt veel zin dan.

Toen we bijna bij het hotel waren kreeg ik een berichtje van Kata die zei dat er wat tempels zijn die 's avonds een "Light-up" hebben en dat dat heel mooi zou moeten zijn, dus vroeg ik wie daar zin in had en zo gezegd zo gedaan zat ik opgescheept met mijn moeder en tante. (grapjuh!) Die twee waren de enige die genoeg toeristen-spirit hadden om er nog een busrit en een wandeling tegenaan te gooien. [EDIT: EXCUSES EXCUSES! Mijn moeder heeft mij verwittigd dat oompje ook mee was, dus we waren met z'n 4-en en zat ik dus met 3 mensen opgescheept :P] Dat resulteerde in een opmerkelijke ontdekking van een expositie van de lokale Ikebana-club (bloemschikclub) en daardoor ook wat interessante foto's. Deze expositie stond trouwens in hetzelfde park waar ik het meeste Hanami heb gedaan.
Ook de tempels daar zagen er mooi uit met volle spotlampen in de nacht. Hier een foto voor de liefhebber.

Voor zover dag 3 en 4. Wordt vervolgd ;)

Ohja! Ik herinner me net dat we op dag 2 (die al hartstikke vol zat) ook nog naar een andere tempel geweest waren (清水寺: Kiyomizu-dera) DUS IK WIL MAAR EVEN BENADRUKKEN DAT DIE DAG ERG VERMOEIEND WAS! Ik wist wel dat ik iets oversloeg, hier een quote uit mijn vorige post --> "Nu voelt het alsof ik een gigantisch gat oversla ofzo..."