vrijdag 22 mei 2009

家族は帰る / De laatste paar dagen

Dus met deze post probeer ik de laatste paar dagen af te werken van het verbijf van m'n familie hier in Japan, zodat ik misschien eens weer up-to-date kan komen en kan vertellen hoe het tweede semester tot nu toe is :) Want ik moet zeggen dat met het goede weer het me hier steeds meer gaat bevallen ^^

----------------------
Hiroshima en terug naar Kyoto

De tweede dag dat we wakker worden in Hiroshima. Deze keer een beetje opschieten, want we moeten uitchecken voor 10 of 11 ofzo. Maar iedereen heeft zich lekker gewassen, is fris, en kan er weer een dagje tegenaan.
We hadden besloten om de bagage bij het station in een coin locker te dumpen en dan terug te gaan naar het Vredespark om de atoombom-gerelateerde bezienswaardigheden te bezichtigen.
Voor mij eigenlijk niets nieuws, maar het Vredespark blijft een tof park om doorheen te lopen. Vooral het museum was net als vorige keer weer even moeilijk om doorheen te komen, maar deze keer heb ik er inspiratie opgedaan voor een thema-album waar Martin en ik later nog aan zullen gaan werken. Hopelijk wordt het wat ^.^ maar dat horen jullie dan nog wel.
Ik hoop dat iemand van mijn familie hun kant kan geven van het museum en het park in de comments ofzo? Want ik weet niet hoe zij het beleefd hebben.
Voor de rest was het terug naar het station en daar een beetje rondhangen, lunchen en dan weer bagage halen en terug naar huis (Kyoto). En deze keer hadden we WEL de snelle trein :P Blijkbaar kun je met vrije tickets (geen vaste zitplek) ook gewoon de Nozomi nemen (dat is de snelste Shinkansen/Bullet Train die er is). Dit ging dus wel wat sneller dan de vorige die we namen.

Terug in Kyoto was het weer ff uitrusten en natuurlijk weer even een drankje doen in de bar beneden. Ik had het mijn doel gemaakt om zoveel mogelijk verschillende cocktails te proberen en ik heb zelfs m'n vader en oom aan de Black Russians gekregen. In ieder geval, ik dacht dat het Black Russians waren... Koffie-zooi met harde drank :P

----------------------
Winkelen en KARAOKE!

Deze dag was SHOPDAG! Vooral voor de dames, maar Pietje was ook mee. Pap moest even bijkomen van de hele reis naar Hiroshima. Hij wordt ook al wat ouder, he ;)
We zijn in feite gewoon door Sanjo-Teramachi gegaan. Dat is een grote shopping arcade met een hele zooi winkels die vanalles en nog wat verkopen. Mijn moeder was op zoek naar een mooie waaier, tante en oom naar een T-shirt ofzo voor m'n neefje en ik heb ook zelfs wat gekregen, een pouch om mijn portemonnaie enzo in te stoppen, aangezien ik altijd cargo-broeken draag omdat ik veel zakken nodig heb :P Misschien dat ik nu wat vaker 'mooie' (zoals mijn moeder dat zegt) broeken aan kan doen, zonder als die extra frutsels eraan XD
Het was wel leuk om even door de drukte van Kyoto, die je niet vaak ziet, te lopen en te zien wat Japan zo allemaal te bieden heeft.

Wat ik dan wel weer leuk vond was 's avonds met de familie gaan Karaoke-en. Ik was een beetje nerveus om Japans te zingen voor mijn familie, maar blijkbaar stond het te zacht dat ze me praktisch niet hoorde... wat misschien ook wel goed was :P
Maar we hebben ons erg geamuseerd en zelfs oma vond het ook wel leuk. Iedereen was het er wel over eens dat Karaoke in Japan toch wel iets anders is dan wat de meeste Nederlanders het gewend zijn. Desalniettemin hebben we ons goed vermaakt en omdat we de laatste bus niet meer konden halen hebben we de taxi genomen. Wat dan ook wel weer een ervaring was, want de taxi's in Japan zijn superschoon, de chauffeurs zijn vaak aardige oude mannetjes, en de deuren zijn volautomagisch. Je hoeft alleen maar te gaan zitten, zeggen waar je heen wil, wachten en weer uitstappen. Niks geen deuren openen of dichtdoen.

----------------------
Inpakken en rustig aan doen

Even bijkomen van de hele week en klaarmaken voor de trip naar huis. Dat is waar de een-na-laatste dag van in het teken stond. Ik kan niet echt meer herinneren wat we nog meer gedaan hebben dan een beetje rondhangen in of rond het hotel... misschien dat ik vergeetachtig wordt, maar ik weet nog wel dat ik 's avonds naar huis ging, om de volgende morgen terug te fietsen naar het hotel om samen met Carola weer de Express Trein te nemen naar het vliegveld, aangezien de superauto waarmee we van het vliegveld naar het hotel gingen maar 6 plaatsen had voor passagiers en anders had ik niet meegekund. En dat was natuurlijk geen optie, want ik wilde mijn familie ook uitzwaaien, net zoals ze mij hebben uitgezwaaid.
Het idee was dus dat ik met Carola de Express Trein zou nemen en dat ik die man weer even belde om de rest van de familie op te halen van het hotel en ze weer naar het vliegveld te brengen.

----------------------
Wegbrengen en uitzwaaien

Uiteindelijk was dit ook perfect gelukt. Ik had net Carola uitgezwaaid en toen ik terugliep liep ik recht tegen de rest aan. Ze hadden elkaar echt net gemist. Maar met veel afscheid en uitwisseling van waren heb ik mijn familie ook weer op hun weg gestuurd. Het was toch wel moeilijk om me om te draaien en terug te gaan naar Kyoto, maar het was niet anders.
Jammergenoeg heb ik van deze dag en de vorige paar dagen geen foto's gemaakt. Daar heb ik nu wel spijt van, maar gelukkig kan ik nog skypen, en dan zie ik ze ook... ALS DE WEBCAM HET NOU EENS EINDELIJK DOET!?!?

Dit was dan de conclusie tot het verhaal van het verblijf van mijn familie uit Nederland. Hopelijk heb ik alles een beetje degelijk opgeschreven en excuses voor de foutjes en dingen die ik vergeten ben. Veel foto's komen er wel weer aan als ik begin over het tweede semester hier en wat ik allemaal al beleefd heb in deze 'paar' weken.

Greetz,
Felix

1 opmerking:

Anoniem zei

Dag Felix,

deze reactie wordt wat langer.
Er zit ook nu wel een lange tijd tussen onze visite en nu.
Een commend op A-Bomb-Park en Museum: Het was indrukwekkend en veel mensen zouden er heen moeten.
Wat daar gebeurd is, dat wens je niemand toe. En dan gingen er wel meer mensen nadenken, hoe achterlijk oorlog en doodslag in het algemeen al eigenlijk is.

En de laatste dag in Kyoto was inderdaad ook leuk met shoppen en Karaoke. En je hebt heel goed gezongen en Oma vond het tof dat je het in het Japans deed.
Trouwens ben je niet naar je crib gefietst maar heb je bij ons op de kamer in het derde bed geslapen om Carola 's morgens weg te brengen.
En we hebben ook nog naar haar gezwaaid op het vliegveld.

Het afscheid vonden wij ook moeilijk. Moesten wij je daar laten en tot September wachten.
Dat was voor ons ook even slikken.
Het was fijn je te zien en aan te raken.
Maar ja, dat duurt nu niet meer lang. HA!

XXXXXXX van je moeder