donderdag 14 mei 2009

宮島は再び / My aunty and uncle, my sister, my gran and my dad and my mum

Enough with the lamenting!

--------------------------------
Miyajima / 宮島

Vandaag was de dag waar velen (in ieder geval ik en Arja) naar uit hebben gekeken. Ik ook ja, juist omdat ik wist hoe mooi Miyajima kan zijn. En ik zeg 'kan zijn', want de vorige keer dat ik er was was het erg mooi weer, maar de regio van Hiroshima had last van regen op het moment toen we de hostel boekten en HOOPTEN maar dat we mooi weer zouden krijgen. Volgens mijn moeder kwam het wel goed, gewoon niet over nadenken. [ALLESH KOMT GOOEED! haha]
En 'toevallig' was dat dus ook het geval. De lucht was prachtig en blauw en dus gingen we met de hoge-snelheids-boot :) Dat was ook een van de dingen die ik echt geweldig vond toen ik er met Vincent was. Wat ik heb begrepen van iedereen (en vooral Piet) werd de boottocht naar Miyajima erg gewaardeerd.
Ik zal in deze post een zooi mooie foto's aan het einde gewoon onder elkaar gooien. Is efficiënter.

Aangekomen op Miyajima was het eerst een koffie en wat sammiches. Gelukkig bevond er zich een filiaal van een degelijke koffieketen... dus kochten we fancy koffie en broodjes met beleg. Hier was ook onze eerste ontmoeting met de herten. Iedereen die naar Miyajima is geweest zal ze kennen. Deze waren natuurlijk uit op onze geliefde etenswaren. [Wees gerust, we waren ze te slim af (b^ o^)b]
Zoals vorige keer was het heel tof om door de Itsukushima schrijn (厳島神社) te wandelen en toffe foto's te maken van, uhmm, alles eigenlijk. Maar in tegenstelling tot vorige keer was het vloed toen we aankwamen en eb toen we weggingen. Dit resulteerde in nog wat mooie fotootjes :)
Natuurlijk konden we de berg niet vergeten en deze keer waren er WEL apen! Dus heb ik daar ook wat foto's van genomen als bewijs. Boven op de berg nog met z'n allen Udon gegeten (noedelsoep) gegeten. De heren (mij niet inbegrepen) konden hun Curry-udon niet in bedwang houden, ter ergernis van diens repectievelijke dames. (ja ja, m'n Nederlands is nog niet helemaal verdwenen) Dus die truitjes, witte volgens mij, konden ook mooi weer weg.
Het uitzicht was wel erg imposant. We konden ver zien en iedereen kon dus goed zien wat Japan is. Water, Bergen met alleen bomen, en stedelijk gebied... niets er tussenin. Ik opperde nog om naar beneden te wandelen, aangezien dat pad daar een van de weinige plaatsen zou zijn wat nog enigszins op natuur lijkt. Ik raadde het oma erg sterk af en heb misschien daardoor ook de anderen het idee gegeven dat het weer inspanning zou kosten... wat het natuurlijk ook deed :P
Gelukkig was mam wel in voor een afdalinkje, dus hebben we samen ff groen gesnoven op Miyajima. Hier nog een video als bewijs:



Beneden aangekomen dachten we de rest te hebben laten wachten, maar blijkbaar werden zij boven nog entertain'd door het voederen van de aapjes. Had ik eigenlijk ook wel willen zien :( nou, jammer dan.
Oh, en ik heb mosselen... ofzo... gegeten 'kaki/かき' in ieder geval. Wacht even *wikipedia't* sorry, het waren oesters. Maar was niet verkeerd. En nu weet ik ook dat ik niet de schijterij er van krijg. In tegenstelling tot een van mijn gulle DNA-donors.

En toen was het weer tijd om naar 'huis' te gaan. Nog even met Arja en Carola naar de grote Torii (鳥居/poort) toe in het water en een ietwat vage foto laten nemen door een ouder paartje. Maar toen was het toch echt op naar de veerboot en dan met de trein naar huus. All in all was het een zeer geslaagde dag al zeg ik het zelf.

--------------------------------










1 opmerking:

Anoniem zei

En weer bedankt mijn DNA-ontvanger.

Vooral de foto's zijn errrrg mooi.

Mama