dinsdag 12 augustus 2008

Better late than never.... right?

Ok, excuses alvast voor de (VEEL) te late afsluitende en samenvattende post van onze reis door Japan. De reis was te vermoeiend om serieuze pogingen te wagen toen ik aan kwam... en de dagen erna ben ik het gewoon vergeten te doen, haha.

3-4 augustus

Nou, na de vorige blog te hebben geupdate hebben we nog even gekletst in de 'common room' en onze slaaptijd naar 4-3 uur gereduceerd. Het opstaan was echter niet zo moeilijk, maar dat kan ook komen doordat het meer een lang hazeslaapje was dan een serieuze nachtrust.
Na we op waren gestaan, ons fris hadden gemaakt en te hebben ontbeten zijn we dan weer vertrokken naar vliegveld Narita bij Tokyo. Dit was dus een metrootje nemen, een treintje pakken en een end lopen.
Wat grappig was, was dat we de hele reis geen Nederlands-sprekende mensen tegen waren gekomen in onze hostels en op de laatste dag kwam ik toevallig bij de pc's een meisje tegen die wel een beetje Nederlands-Engels sprak (alsjebegrijptwatikbedoel) en bleek ook in Leiden Japans te studeren (eerstejaars geweest) en had dezelfde vlucht de volgende ochtend... AWKWARD~!

Maar goed, op Narita aangekomen was het inchecken, wachten en daarna konden we dan eindelijk aan boord. De vlucht was over het algemeen hetzelfde als de heenweg: lang, onslaapbaar, koud en best saai. Wel heb ik het gevoel gehad dat we er sneller waren dan op de heenweg, maar dat kan komen door de interessantere films die ik heb gekeken onderweg.

Aangekomen in Helsinki kwam de eerste schokgolf... BUITENLANDERS! EVERYWHERE! (en daarmee bedoel ik blanken/europeanen) Ook die mongole taal daar is iets waar ik nog veel om moet lachen. Eén woord wat we hebben geleerd in het Fins is 'määränpäähän' <--- dat is toch geen woord, zeg! (maar het betekend 'gemiddeld', haha)

De tweede schok was erger. Toen we onze gate hadden gevonden en daar allemaal Nederlanders aantroffen! *gasp* Wat een luide lullo's zijn we ook, he :P Excuses voor het taalgebruik hier en daar. Ik denk dat ik een beetje melig ben, maar het was wel wat er toen door mijn hoofd ging.

De grootste schok, of eerder gezegd blije verrassing, was dat we daar totaal per toeval twee studenten van Koreaans waarmee ik in de klas heb gezeten tegenkwamen. Een ervan herkende ik meteen toen ik achter me 'Nou breekt m'n klomp!' hoorde.

Zij waren 7 weekjes in Korea geweest voor een zomercursus en hadden dezelfde vlucht als wij terug naar ons koude kikkerlandje. Ik moet zeggen dat het leuk was ze weer te zien en vooral Laula (Laura) zag er erg goed uit. Die 7 weken Korea (en een hoognodig bezoek aan de kapper) hebben haar wel goed gedaan.
[N.B. De foto's zijn op Schiphol genomen]

De laatste vlucht was een klap-in-je-gezicht-wordt-wakker-je-bent-weer-in-Nederland-vlucht. De grote groene vlakten en kleine dorpjes onder het vliegtuig gaven me toch wel weer heel erg het gevoel thuis te zijn, wat ook wel fijn was natuurlijk.

Landen, douane, tassen, familie, en de rest is geschiedenis ;)
Het waren 4 geweldige weken en ik denk dat ik toch wel een mooie weergave heb kunnen maken van mijn kapriolen in het warme Japan. Zo kan iedereen (incl. ikzelf) het nog eens nalezen.

Tot over een maand wanneer mijn avonturen zich vervolgen ^^

Felix

つづく

1 opmerking:

Anoniem zei

Wij blijven je volgen met je kapriolen in Japan.

Je moeder